BEKLEMEK

Bir pazar sabahı… Ortancanın yaprakları arasına, güneş vurunca parlayan ince ağını örmüş örümcek, kısmetine düşecek kurbanı bekliyor. Sessiz, hareketsiz, kımıldamadan bir ölü gibi bekliyor. Ağa takılacak sinek için ömrün sonu, onun içinse açlığını giderecek bir öğün olacak anı, birinin hüznü, birinin sevinci olacak o zamanı bekliyor.

Dünyada olup bitenlerden habersiz ya da umursamaz görünüyor. Maske takmıyor, mesafe diye bir derdi yok, ağa düşen sineklerin hijyeni ile ilgili bir kaygısı olduğunu da sanmıyorum.

Yaklaşan kışa hazırlık yapmıyor, dünyanın kirlenmesi, karbon salınımın bilmem kaça çıkması umurunda değil, ölen insanlar, katledilen doğa, insanca, hatta hayvanca yaşayamayanlar, açlık sırının altında yaşam mücadelesi verenlerle ilgili bir gündemi yok.

Örümcek politikacılar yok, birbirine dalkavukluk yapan, menfaati için kırk takla atan, yalakalık olsun diye başka örümceklere ipek gibi ağlar ören hemcinsleri de yok. O sadece bekliyor…

Bizler de bekliyoruz. Bazen olması için, bazen olmaması için, bazen geçmesi için bazen de geçmemesi için. Ne kadar beklesek de geçen geçiyor, gelmesin dediğin geliyor, kaçtığın yakalayıp seni buluyor, yetmiyor, kendi ağında seni boğuyor. Nefesin kesilip bağırmak istediğinde sesin çıkmıyor, karabasanda hapsolmuş zavallı biri gibi çırpınıp duruyorsun…

Bekliyorsun, duymak için, bazen de duymamak için. Duymak istediğin çok geç geliyor, bazen hiç gelmiyor; duymak istemediğinden bazen kurtulsan da, çoğu kez, sağa sola çarpa çarpa gelip seni buluyor, kulağından beynine girip kara bir yılan gibi çörekleniyor. Sonra onu da bekliyorsun…

Bir Pazar sabahı, ortancanın yaprakları arasında örümcek ağını kurmuş bekliyor. Dünyasının tam merkezinde ama dünyadan uzakta…

Biz de bekliyoruz. Dünyanın tam ortasında ama kendi dünyamızdan çok ama çok uzakta…

 

Ahmet Eyüp Baki (seyirlik laflar)



 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Resim
  İKNA İkna edilebilir bir yanı yok bu işin. Eğer olsaydı ya da ben bilseydim, bunun için gayret gösterir miydim emin değilim. Emin olmadığıma, hatta baştan böyle bir durumun imkânsız denecek derecede zor olduğunu düşündüğüme göre muhtemelen buna hiç kalkışmazdım. Bir pazarcının malını satmak için bağırması gibi “ikna” satılamayacağını bildiğim için ve müşterisini çığırtkan bir cazgır edasıyla çağıran lokantanın birbirine karışmış yemek kokularının sokağa bıraktığı sası yağ ve baharat kokusunun peşinden gidemeyecek kadar fikre hürmetim olduğunu bildiğim insanlardan utanırım. Zavallı ve perişan bir kadının, üzerinden bedenine, bedeninden ruhuna leke leke yapışmış, el ve dudak izlerini suyun kudretiyle temizleme gayreti kadar anlamlı bir emek veremeyen biri, sizin “ikna” çabanızı nasıl ve ne maksatla algılayabilir. Ancak kötü yolun yolcularından düşen perişanlık ve tiksinti dolu, kusmuk kokan sahte tövbelerine bir yenisini eklemeye çalışan biri olarak görecektir sizi. İkna ke...
Devamı

Küçük bir veda

Resim
9 Eylül 1994 tarihinde, 22 yaşında başladığım öğretmenlik mesleğimden, yaklaşık 29 yıl sonra emekli oluyorum. Çok tuhaf, tarifi zor duygular içindeyim. Tevazu değil bu söyleyeceğim; ben yeterince iyi bir öğretmen olmadığımı düşünüyorum. Keşke daha çok gayret göstersem ve daha çok kalbe dokunabilseydim. Bilgiye ulaşmanın kolaylaştığı bir dünyada, insana ulaşmanın çok daha önemli olduğunu daha erken öğrenebilseydim. Zaman geri alınmıyor. Elimden gelen bu kadardı, kendimce bahanelerim vardı, beni aşan sistemsel sorunlar, toplumsal problemler gibi, gereksiz engelleyici durumlarla enerjimi harcadım, diye de bir tespit de bulunmak mümkün olabilir belki… Vedaları oldum olası sevmem. Ayrıca bir yere de gitmiyorum. 😊 Daha çok işim var. Dinlenmek için değil, daha çok çalışmak ve üretmek için emekli oluyorum. Bir arkadaşımın dediği gibi “memurluk bitti, özgürlük başladı.” Daha özgürce, daha çok gayret için alan değişikliği diyelim biz buna. Benden kolay kurtulamayacaksınız yani 😊 Yine de şu...
Devamı

Benim Tanrım Sizin Tanrınızı Döver

Resim
  Güneşin ağır ağır tepelerin arkasına inmesi ile gökyüzü kızılı dönüyordu. Biraz sonra bu kızıllıkta yavaş yavaş kaybolacak, her taraf karanlığa gömülecekti. -           İşte yine baş başa kaldık, dedi Bokinus, yavaşça başını benden tarafa çevirip gözünün yanıyla bakarak.             Hemen aklınıza Bokinus’un kim olduğu takılmış olabilir. Öğreneceksiniz merak etmeyin. Aslında onun kim olduğunu pekâlâ biliyorsunuz ama farkında değilsiniz demek daha doğru olur ama şimdi bu teferruata girip sizin kafanızı karıştırmak çok doğru olmaz diye düşünüyorum, o nedenle ne kadar tanıdığınıza kendiniz karar vermek için biraz sabredin derim.            Bunu derken benim kim olduğuma dair soru da muhtemelen aklınıza takıldı. Bunun cevabı için de üzülerek söylemem gerek ki beklemeniz gerekecek. Basit cevapların, emek verilmeden elde edilen so...
Devamı